Plac dawniej nazywany Nowym Rynkiem w 1935 roku przemianowano na plac Józefa Piłsudskiego. W okresie międzywojennym zachodnia część pełniła funkcję placu targowego, w części wschodniej znajdowało się boisko. 11 listopada 1938 roku została odsłonięta tablica upamiętniająca legionistów i członków POW, pochodzących z Bełchatowa i gm. Bełchatówek, poległych w latach 1918-1920.
Ukrywana w okresie okupacji tablica, ujrzała światło dzienne w 1988 roku. Ustawiono ją wówczas przed kaplicą p.w. Św. Stanisława przy ul. gen. L. Czyżewskiego. W 1955 roku w setną rocznicę śmierci A. Mickiewicza na dawnym postumencie pomnika wmurowano tablicę poświęconą poecie. W latach 80. postument zburzono.
Młyn został wybudowany w latach 1908-1910. Poruszany był silnikiem na gaz ssany. Urządzenia produkcyjne składały się z 6 par walców, 2 par kamieni francuskich i śrutownika. Od 1940 roku młyn nie funkcjonował. Pod koniec wojny prawie wszystkie urządzenia zostały wywiezione.
W roku 1946 ponownie uruchomiony młyn został zelektryfikowany. Jego zdolność przemiałowa wynosiła wówczas około 30 ton zboża na dobę. W 1954 r. został przejęty przez Skarb Państwa. Obecnie jest własnością prywatną. Mieści się w nim jeden z bełchatowskich pubów.
W miejscu obecnego kościoła stał dawniej kościół drewniany (pw. św. Jacka), ufundowany w 1617 roku przez niegdysiejszych właścicieli Bełchatowa - Zofię i Mikołaja Kowalewskich, herbu Prus III. Przy świątyni wybudowany został klasztor, w którym do 1864 roku siedzibę miał zakon franciszkanów. Po powstaniu styczniowym zakonników wywieziono do Kalisza. W I połowie XVII wieku, kolejni właściciele Bełchatowa - Rychłowscy, herbu Nałęcz, dobudowali kaplicę - pw. Najświętszej Panny Marii i pw. św. Franciszka.
W 1731 roku konsekrowano murowany kościół pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny. Świątynia stała się kościołem parafialnym w 1893 roku. Budynek kościoła w stylu późnobarokowym, murowany o jednej nawie, na planie prostokąta. We wnętrzu kościoła znajduje się drewniany ołtarz Matki Boskiej Pocieszeniaz I połowy XVIII wieku. W ołtarzu głównym na uwagę zasługuja cztery późnobarkowe XVIII-wieczne rzeźby drewniane, m.in. figura przedstawiająca ukrzyżowanego Chrystusa.
Ochotnicza Straż Pożarna działa od 1901 roku, pierwotnie pod nazwą Ochotnicza Ogniowa Straż. Obiekt wybudowany w roku 1906 z dobudowaną w latach późniejszych wieżą. Remiza w okresie dwudziestolecia międzywojennego stanowiła dla mieszkańców miasta centrum życia kulturalnego. Po wojnie podjęto decyzję o jej rozbudowie. Nowe obiekty - salę widowiskową i kinową oddano do użytku 1960 roku.
Budynek późnobarokowy, wybudowany w 1 połowie XVIII w. przez rodzinę Rychłowskich, herbu Nałęcz. Kolejni mieszkańcy dworu Kaczkowscy herbu Świnka dokonali znacznej przebudowy budynku, który pierwotnie był parterowy. Od II połowy XIX w. jego właścicielami stała się rodzina Hellwigów. Do nich należał browar usytuowany w pobliżu zabudowań dworskich. Dwór od Hellwigów kupiła rodzina Olszewskich w 1943 roku. W latach 80. ich spadkobiercy przekazali nieruchomość Skarbowi Państwa.
Obecną formę architektoniczną dwór uzyskał po remoncie w 1998 roku. Od tegoż roku stanowi siedzibę Muzeum Regionalnego w Bełchatowie oraz Urzędu Stanu Cywilnego. Dwór otoczony jest parkiem o charakterystycznym dla stylu francuskiego układzie kwater i alei. Na wzniesieniu, pośród najstarszych drzew znajduje się nagrobek Anieli "Nelly" i Stefana Hellwigów.
Plac usytuowany w centrum miasta dawniej nazywany był Starym Rynkiem. Funkcjonował przede wszystkim jako plac targowy. Przed II wojną światową charakterystycznym elementem architektury były zabudowania należące do bełchatowskiej społeczności żydowskiej - niektóre z nich zachowały się do dziś.
W kierunku północnym biegnie ulica Pabianicka, przy której w okresie międzywojennym działał pierwszy w Bełchatowie kinoteatr "Polonia". Od 1925 roku Stary Rynek nazywany jest Placem Gabriela Narutowicza.
